Historie mogą być własne, ale mogą też zostać zebranie od osób żyjących poza przestrzenią Internetu, do czego szczególnie zachęcamy. Dzięki temu zaangażujemy zarówno osoby poruszające się swobodnie w Internecie, jak i te, które mogą czuć się szczególnie osamotnione i bezużyteczne w obliczu powszechnej izolacji.

• Groźna choroba nie pojawia się w Europie po raz pierwszy, poprzednie stulecia, nie tylko te bardzo odległe, też miały swoje epidemie.  Za życia Waszych dziadków lub rodziców gdzieniegdzie pojawiały się groźne fale grypy i innych zakaźnych chorób. Np. w latach 60. ubiegłego wieku miały miejsce mniej lub bardziej lokalne epidemie tyfusu (duru brzusznego) lub czarnej ospy we Wrocławiu. Może znacie osoby, które pamiętają epidemie pojawiające się w Polsce w przeszłości i chcą opowiedzieć, jak wtedy wyglądało życie codzienne? To może być fascynująca podróż w czasie.

• Lekarze i pielęgniarki mają teraz szczególnie dużo pracy, ale nigdy nie było im łatwo. Czy znacie lekarza/lekarkę lub innego przedstawiciela służby zdrowia z Waszej okolicy, który szczególnie zapisał się w pamięci społeczności – teraz lub kiedyś? Inaczej wygląda praca medyków w nowoczesnych szpitalach, w otoczeniu sprzętu i elektroniki, inaczej zaś w małych miejscowościach, kiedy – zwłaszcza niegdyś – mieli do dyspozycji tylko słuchawki czy szklane termometry i strzykawki.

• Nie pierwszy raz jesteśmy zmuszeni do życia w izolacji. Na przykład nagły atak zimy na przełomie 1978 i 1979 roku w kilka godzin odciął wiele miejscowości od świata, sparaliżował miasta. Wiele osób pamięta też grozę stanu wojennego i związane z nim obostrzenia dotykające wszystkich obywateli. Czy znacie osoby, które przeżyły jakąś formę przymusowej izolacji i pamiętają, w jaki sposób ludzie pomagali sobie w tym czasie, jak radzili sobie z kryzysem?

• Jesteśmy zamknięci w domach, z bliskimi i znajomymi kontaktujemy się telefonicznie lub elektronicznie, wielu osobom, szczególnie starszym, zbiera się na wspomnienia. Być może usłyszeliście jakąś pasjonującą historię z przeszłości, która wprawdzie nie wpisuje się w żaden z powyższych tematów, ale, po prostu chcecie ją opowiedzieć, podzielić się nią? A może znacie kogoś, kto ma bogaty życiorys i bardzo lubi opowiadać o fascynujących przygodach ze swojego życia?

Historie mogą być zbierane w jakikolwiek sposób (z których najłatwiejszym wydaje się rozmowa telefoniczna). Prosimy o nadsyłanie ich do nas w formie nagrania (audio lub video) albo w formie tekstu o objętości do 5 stron.

Tekst i zdjęcia można przesłać w formie plików tekstowych i graficznych za pośrednictwem udostępnionego przez nas formularza lub listem na adres Fundacji Wspomagania Wsi (Bellottiego 1, 01-022 Warszawa) z dopiskiem „Czas na opowieści”. W tym drugim przypadku konieczne jest dołączenie podpisanego przez Państwa oświadczenia o zgodzie na archiwizację i publikację pracy oraz przetwarzanie swoich danych osobowych na potrzeby naszej akcji. Wzór dokumentu jest dostępny do pobrania tutaj.