Pies na wsi. Kodeks Opieki nad Psem
Psy od wieków towarzyszą człowiekowi i stanowią nieodłączny krajobraz wsi. Jedną z ich głównych ról była ochrona gospodarstwa, sygnalizowanie, że zbliża się ktoś obcy. Niestety, zwierzęta te zazwyczaj nie były i nadal nie są traktowane tak jak powinny. Ich przedmiotowe traktowanie, niekontrolowane rozmnażanie przynosi im wiele cierpienia. Badania naukowe przeprowadzone w ostatnich dziesięcioleciach przyniosły wiele cennych informacji o tych czworonogach. Psy wolą towarzystwo człowieka niż innego psa, są wobec swoich opiekunów lojalne i bardzo do niego przywiązane. Natychmiast wyczuwają ludzkie cierpienie i kierują się pragnieniem dodania otuchy i łagodzenia smutku swojego opiekuna. Dowiedziono, że w swoim rozwoju osiągają umiejętność kojarzenia trzyletniego dziecka!
Na bazie badań naukowych oraz przemian w Polsce 21 sierpnia 1997 roku przyjęto Ustawę o ochronie zwierząt. Już pierwszy artykuł ustawy przypomina, że „Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę”.
W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy o życzliwości wobec zwierząt: „Zwierzęta są stworzeniami Bożymi. Bóg otacza je swoją opatrznościową troską. Przez samo swoje istnienie błogosławią Go i oddają Mu chwałę. Także ludzie są zobowiązani do życzliwości wobec nich (2416)” a także wskazówkę co do właściwego traktowania zwierząt: „Sprzeczne z godnością ludzką jest niepotrzebne zadawanie cierpień zwierzętom lub ich zabijanie (2418)”.
Decydując się na psa, czy to podwórkowego czy domowego, należy zdać sobie sprawę, iż średnio psy żyją dwanaście lat, a często dłużej. Warto zadać sobie pytanie, czy środki finansowe, którymi dysponujemy pozwolą nam na godne, zgodne z prawem, utrzymanie psa? Czy będzie nas stać na wizyty u weterynarza? Czy jadąc na wakacje będziemy mieli komu powierzyć opiekę nad zwierzęciem? Czy pies kupiony dzieciom nie znudzi im się za chwilę? W niepamięć powinno odejść myślenie, że właściciel psa może z nim robić co chce, np. głodzić go, trzymać na krótkim łańcuchu, a w razie choroby zabić czy porzucić. Zgodnie ze wspomnianą ustawą niehumanitarne, okrutne traktowanie psa, czyli wyżej wspomniane, podlega karze, także więzienia do lat 5. I coraz częściej media nagłaśniają przypadki znęcania się nad psami, a opinia publiczna i sądy nie szczędzą piętnowania i karania sprawców przestępstw nad psami. Nierzadkie są także przypadki pogryzień przez psa, np. dzieci. Za to także odpowiedzialni są ludzie, opiekunowie psa, a nie sam pies.
Nie istnieje jeden słuszny sposób opieki nad psem, ponieważ każde zwierzę, każda sytuacja jest inna. Potrzeby jednak są takie same. Można uznać, że dobrostan zwierząt jest zapewniony, jeśli zwierzęta są zdrowe, dobrze się czują oraz nie cierpią. Warunki te noszą nazwę „pięciu wolności” i zawarte są w Kodeksie Dobrostanu Zwierząt, który został opracowany przez angielskich specjalistów z Rady Dobrostanu Zwierząt (Farm Animals Welfare Council). Poniżej zaproponowany zostanie Kodeks Dobrych Praktyk Opieki Nad Psem, przygotowany na podstawie „pięciu wolności”. To krótkie kompendium ma także na celu przybliżeniu wiedzy na temat samych psów: jakie one są, czego potrzebują, co lubią.
Kodeks powstał na podstawie Code of practice for the welfare of dogs, Department for Environment, Food and Rural Affairs, UK, 2010 oraz Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt. Uzupełnieniem kodeksu są publikacje na Witrynie Wiejskiej: http://witrynawiejska.org.pl/zwierzeta/item/40407-pies-na-wsi, http://witrynawiejska.org.pl/zwierzeta/dobrostan/item/45696-traktujmy-zwierzeta-po-ludzku, http://witrynawiejska.org.pl/zwierzeta/dobrostan/item/44904-jak-przygotowac-psa-do-zimy, http://witrynawiejska.org.pl/zwierzeta/item/49269.
Załącznikiem do Kodeksu jest projekt budy dla psa schroniskowego/podwórkowego.
